Bursadaki Evimden Manzara

Prenses'in Özlemi (Sokak)

Anneler Gününüz Mutlu Olsun

Büyükanıt Paşa Tarihe Gömüldü

Bu memleketin insanları Kenan Evren adından nefret ediyor. Her yerde, zorla isimlendirilmiş okullar ve sokaklar isim değişikliği peşinde. Ne büyük bir yıkım bir insan için daha yaşarken bunlara şahit olmak, değil mi Kenan Evren?

Bu örnek belli ki Büyükanıt Paşa'ya toplumun nabzını verememiş. Keşke çıkmasaydın televizyonlara Büyükanıt paşa. Çünkü bizzat ağzından

"27 Nisan bildirisini ben yazdım"

Berbat bir türkçe ile kaleme alınmış, kafatasçı zihniyeti yansıtan bir bildiri ve bizler de cevabını seçimlerde verdik.

"Anayasa Mahkemesi kararından sonra bildiriyle çok isabetli birşey yaptığımızı düşündük"

Evet, öyle iyi birşey yaptınız ki, bundan sonra Meclis bir kanun hazırlayamaz hale getirildi. Anayasayı böyle katletme hakkını vermedim ben size!

"53 Yıl görev yaptım, derin devleti görmedim, olsaydı görürdüm"

Dedin, sonra da örtülü operasyonlarda bahsettin. Kime karşı? kendi vatandaşına karşı mı? Bu ne perhiz, bu ne lahana turşusu paşam? Bir paşa hukukun dışına çıkılacağını koskoca bir ülkenin önünde itiraf eder mi hiç?

Senin aleyhinde Meclise bilgi veren Emniyet İstihbarat Daire Başkanı'nın, talebin üzerine görevden alındığını belirttin. Ne dediğinin farkında mısın paşa???

Keşke hiç konuşmasaydın Büyükanıt paşa! Öyle eksildin ki bende...

1 Mayıs ve Gençsiviller

Kendime Konuşmalar 50

Tökezlemeye gör, yıkılmaya gör, bütün devran her an hazırdır karşında. Sen kalamazsın, köklerin koparılırsa.

Ben de köklerimden koparıldım ayaklarım yere basınca. Öncesi... annemin kanatlarıymış sadece!

Herkes türlü elbiseler biçti bana. Hiçbiri ben değildim ki! Ben hep o çaresiz, küçücük kediciktim hayatta. Bembeyaz...Prenses!

Kendi biçtikleri türlü esvapla büyüttüler beni akıllarınca. Hangisi uydu bana, diye baksam: Hiçbiri aslında!

Ama onlar okudular fermanı, her biri kendi hayalince. Bir ben yarattılar benden, bende olmayan, benden öte. Şimdi kim kaldı geriye?

Musalla taşında beklemedeler, az sonra kaldıracaklar benden kalanı da!

Kendime Konuşmalar 49

Sade ve çıplak düştüm sana, sanki dün gibi başlangıcım. Sen yokken ben daha doğmamıştım. Seninle varolabildim aynada. Sen bana ayna gibi sırıttın ve ben kendimi gördüm sende. Hep mutlu olunurmuş ya bakınca, ben aklımı kaybetmeyince utandım bencilliğimden/bana kendimi resmetme!





İnsan bu kadar mu düşer kendi kuyusuna? Bu kadar çıplak gerçek ne akıl bıraktı bende/ne sen varsın geride... Hepsi bendim aslında, yüzüme tükürdü gerçeği ayna!





Kimi beni avuttu aklınca, kimi de bir tekme savurdu aşka/AŞK ne yana...ne sen bildin, ne ben sordum sana. İyice ezdi beni tekmeler, tokatlar ve ağızlar, ben yok oldum böylece. Kuyu bir uyansa ve kussa beni yeniden yaşama, bütün ağızlara inat, bütün tekmelere nispet, acaba döner miyim sana?





Bırak öleyim kendi içimde, kafamı kaldıramadan dünyaya. Ne aşk gerçek, ne ben gerçeğim aslında. Tek gerçek, kendi yarattığım hayal sende...