Kendime Konuşmalar17

Eli elime benzemez, yüzü yüzüme...armut çok ırak/yollar ayrılıktır anlayana!

Dudaklarına bakıyorum incecik, çizgi çizgi; geniş yüzünde ayın haset izleri var. Ama, biliyor musun, ay hep geceleri görünür. Bazen fener olur zifiri gecede yolunu kaybedene/ne yaparsan yap, gecenin içindedir işte! Sanki gecenin karasını reddeder, karanlığa inat daha çok parlar ve aydınlatır hem kendini hem karayı.

Bense güneş kadar uzağım sana/ayın karanlığı kadar uzak güne.

Dudak arası yılanı ben mi büyüttüm? Yoksa sende hep var mıydı? Şaşırmışım zamanı, kaybetmişim dünü bugünü. Kayıplar içinde koca bir yılan tıslar bana oynadıkça dudakların. Sabah akşam, gece gündüz, hafta, ay ve yıl döner/sonu gelmez bir zehir!.. Bazen öylesine zehirli ki, çaresiz elim dilim. Hiç birşey kandıramaz seni...

Bütün hücrelerim ayaklandı yine; kaçmalıyım senden/ ya sen beni gömersin ya da ben seni tüketirim. Çok uzun değil beraberliğimiz/bir uçta sen, diğerinde ben çöreklendik. Ama bu aralar geçmişin öcünü alırcasına boşaltmaktasın bütün zehiri.

En iyisi ben tası tarağı toplayıp düşeyim yollara; biraz kum, biraz deniz, biraz yeşil panzehir olur bir süre bana.

Hala bihaber. Hep kendi kulağındaki terennümde, olmayan aynalarla yüzleşmede ak saçlı ihtiyar.

Gelirim az sonra, biraz dinleneyeim, olur mu anne?

Birsen Şahin
05 Temmuz 2007