Küçürek Öykü/İçimdeki Ben

Kim o beynimin duvarlarını çalan? Biri var benden içeride/hem ben, hem değil. Bir yana dönsem, onun yüzü başka yöne dönüyor ve sorularla dolduruyor aklımı, acaba diğer yöne dönmeli miydim, diye. Bilmiyorum zaman içinde hangimiz galip gelecek; o mu, ben mi?

O kim? Ne zamandan beri orada? Neden bu kadar uzun süre sessizliğini bozmadı da, son yıllarda çıktı ortaya? Yoksa, son birkaç yıldır mı gelip yerleşti içime? Hem, tam nerede aslında? Gerçekten beynimde mi?

Tam kaşığımı veya çatalımı ağzıma götürdüğümde, başka başka düşünceler sokuyor aklıma. Biraz daha ileri gitse yemek yiyemeyeceğim. Ya da uyurken aniden dürtüyor bazen; aklımı kaçıracak gibi oluyorum. O anda ‘o mu ben/ben miyim o’ gibi garip düşünceler içinde kavruluyorum.

Hepsine sabrettim; bugüne dek hep sustum. Ama, yeter artık! Sevgilimi de elimden almasına müsaade edemem. Bir yatakta üç kişi olmaz ki canım! Evet, evet, en iyisi gidip mutfağa bir bıçak almalı ve öldürmeliyim onu. Ne yapsam rahat vermiyor, çocuklarım hakkında olmadık şeyler soktu kafama. Kocamdan bile onun yüzünden boşandım. Ama sevgilimi de elimden almasına izin veremem. Gerçekten canıma tak etti artık!

A, o da ne? Bu nasıl olur? Ben onu öldürecektim, ama yerde yatan ben olduğuma göre o beni öldürmüş! Hem de tam kulağımdan saplamış bıçağı. Aşağılık mahluk!

Birsen Şahin

25 Haziran 2007