"An"

Sallandır beni bir ipin ucunda/ayaklarımın altında bir tabure olsun sırtın. Sen ol payandam son yolculuğumda. Madem ki artık gözlerim görmüyor, kör olmuşum sevgilere; değil mi ki yanmıyor artık saatim bir yangın yeri gibi; neden daha fazla nefes tüketeyim ben burada? Vur bir tekme, dağıt ölü yaşamı, gerilere kalmasın bir cüzzamlı ruh!

Vasiyetim olsun sana, ne varsa dibine kadar yaşa bu orospu dünyada. Hiçbir şeyde kalmasın gözün çırılçıplak kaldığında. Unutma! Sadece, ama sadece “an” var; ne öncesi, ne sonrası. Her nefes değişmiştir artık bir öncekine. Varsın, yaşa; olmadığında senin adına başkaları at koşturur değmediğin topraklarda. Bana bir şey söyleme, ben aldım ağzımın payını, sırtımda küfe yok ki, devredeyim sana öğütleri. Her ne varsa o andır sadece. Bir var, bir yok…Hepsi bu işte!

Bak, yine bir dolu umut bıraktım sana ardımda. Dayan, sık dişini biraz daha ve dörtnala koş öğütlerimi tutmaya dünyaya/ “an”.

Yarım kalmasın işimiz. Son tül gerilsin beden üzerine ve ben secdeye varayım Araf’ta, gelen geçen bütün cinlere. Her biri bir yerimden yakalasın, neler getirdim diye. Gördün mü bak, hiç kimse dolu dolu gitmemiş buradan/orada bile herkes alesta/acep beş metrenin dışında avunacak bir şeyler var mı diye!..

Yok! “An” kaldı geriye…

Birsen Şahin

19 Haziran 2007