Çarmıha Gerildi Yatak…

Ten düştü bir diğerine; toprak suya düşercesine, tohum toprağa tutunurcasına, göz uykuya yenilircesine ve yaşım geçmişe sarılırcasına…

Önce zebaniler bastı ortalığı, sonra ikiyüzlü ademiyet/Yasak!

Kim, neye yasak? Kim kime mahkum?

Öylesine bıraksam gençliğimi, sevdalansa Eros’a ve ben hiç umursamasam ademin kurduğu cehennemi/Varır mıyım insana?

Bir elmanın iki yarısı der ağızlar/hemen ardından zebaniler geçer halaya…Hangisi gerçeğim? Dil söylese, cehennemim mi açar rahmini? Yoksa cennet mi sarılır bana?

Ey ahali! Haydi, bırak şu ikiyüzlülüğü, indir maskeni de kurtar bedeni yaşlılığından! Bırak yaşasın fidanım ve hep fidan kalsın kimliğim. Bıktım artık yasaklarından/o yasaklar ki kendine düşman; ondan mı olacak bana dost? Yağ yağmurum, gürle göğüm; ne derse desin cadılar, çarmıha gerilmemeli yatak!

Birsen Şahin

9 Haziran 2007