Kendime Konuşmalar18

Genç bir köylü kızının çarşafa büründüğü gibi karaya dönüyor gün ve batıyor tepsi ufukta mumlarını bir bir söndürerek. Kimseye sormuyor; bir yol tutturmuş kendince, dön baba dönüyor!..

Kızlar yıkanmış, taze sabun kokusuna çiçek kokularının binlercesi karışmışcasına ve her biri boya küpüne düşmüşcesine koşuyor gürültülü, deli, çılgın, kendine dar gelen, sel gibi taşan ve önüne çıkanı alıp götüren geceye; her biri yanık tenlerini gösterme aldatmacası altında dişiliklerini biraz daha sergileyerek. Ağaçlar bakakalıyor kendi gençliklerindeki yasaklara binbir küfür savurarak kâh hüzünlü, kâh endişeli/gençlerin gecenin gürültüsünde şeytanlara boyun eğme dürtüsüne yenik.

Ne çabuk geçiyor zaman/daha dün...derme çatma bir barakada annemden bucak bucak kaçışta, tek kişilik bir divanda bir erkeğe boyun eğişim.

Bu boku biz yediysek, çocuklarımızı biye sakınırız öyleyse?

Birsen şahin