Mitomani

Yalanımı gördüm aynada/utanıyordu yüzüme bakmaya. Bir yerinden sökmeye başlayınca, önü ardı hayal olmuştu topladıklarının. Hala gecikmiş sayılmazsın, kurtulabilirsin, dökebilirsin eteğindeki bütün taşları, dedim/güldü bana. “Aynaya iyi bak!” dedi/oysa yüzüm yoktu ki aynada…

Bit kadarmış önce, taaaaa eskilerde/ne zaman büyümüş böyle? Meğer ilmek kaçınca bir kere, iğne-iplik ve makas almazsan eline, yürür gidermiş o kendince. Dinlemedi beni, yürüdü kendi yolunda. Bir daha hiç kesişmedi yollarımız aynada bile…

Birsen Şahin

25 Mart 2007