Uyu, Saatimin Servi Gölgesinde

Babam!
Ne çok incitirdik birbirimizi/en çok da sen beni
Derin derin sevmek isterken; kol kola sohbet etme hayalleri eşliğinde
En çok, en çok o zaman vurmazmıydık birbirimizi?
Bir bardak hayal peşinde koşmalarınaydı en büyük tepkim/hayallerini kıskandığımdan değil –her ne kadar sen öyle algıdıysan da- /kimsesizliğimdendi İris’e taparcasına tutunuşum. Ya sen? Sen de mi kıskançlık kovuğuna saklanıp en çok yolardın dölünü? Sana ulaştıkça, sevmedin mi ağacının dibine düşen armudu? Baktığında kendini gördüğünden miydi alevlerin?

Bekle beni; geleceğim yanına, daha bitmedi hesabımız seninle/ama biraz zaman ver bana, belki bulurum dibine ışık veren mumu/şimdilik, uyu saatimin servi gölgesinde.

Birsen Şahin

18 Mayıs 2007