Kendime Konuşmalar 45

Eksildi aşk!





Bir tir tir titrersin ki yaşayınca, ayakların yerden kesilir, boğazın yediklerinden. Bastığın toprak parçası değil, bir buluttur aslında. "Durdurun, inecek var!" deyip, yönünü gerçeğin aksine çevirmişsin gibidir yaşam. Oysa, hep aldanmışsındır aslında. Ne dünya durmuş, ne sen inebilmişsindir devrandan.





Sonra yavaş yavaş ateş alır dölyatağını, en büyük sancı orada başlar. Bütün gördüğün yüzler "o"dur sel gibi akan sokaklarda. Yine de tatmin etmez gördüklerin, haykırırsın, "hiç biri sen değil" diye...





Gün olur, hepsi geçer. O kadar geçer ki, gördüğün adam bile "o" değildir aslında. Eksilmiştir adam/ayaklarının altındaki bulut taş olmuştur yine...