Kendime Konuşmalar 38

Kimse konuşmadı, sustu zaman


Ve lal oldu börtü böcek!


Geçmişim ve geleceğim çarpıştı yaşama inat/kim tınladı benim içimde akan kanı? Gözleri kördü sanki bel bel bakarken kendilerinden öteye. Oysa tin isyan bayrağını çekmişti görebilene.





Hep böyle değil miyiz biz aslında? Çarpışırken doğumumuz ölümümüzle, kim parmağını kaldırır "diyeceğim var, durun ey ahali!" diye. Dünle yarın arasında beyhude yaşar bedenler, yaşama parmak atarcasına. Hiç birimiz de "nanik" yapmayı beceremeyiz düzene/bedeli ağır, bazen işkence.





Birgün bir yiğit evlat ölür al kanlar içinde parmakların ardında, hastanemiz yalan söyler, "burada ölmüştür" diye...





Utanmayız! Bakarız yine de birbirimizin yüzüne/ellerimizi ovuşturarak/ ölen bizimki değil, diye.


Vurulunca can evinden dölümüz, o zaman diş bileriz bütün o yapay gerçeğe/ne çare...kimse konuşmaz, susar zaman ve lal olur börtü böcek, yüreği olanları paralarcasına...





Birsen Şahin