Öbür Yarım

Eksik kaldım, tamamla beni… Sür yüzünü yüzüme ve dokun ellerime, saçlarım dolansın tenine ve her dokunuş bir gül olsun tenimde.

Hayat devam etsin, ben ayrı düşeyim gerçeğe/bilsen gerçek ne, belki sen de uzanırsın yanıma ve bir olur düşünceler perdenin ardında. Bilir misin perde nerede? Hani ben var ya, ya da sen, bilmek var ya, ulaşmak “var”lığa, orada işte bak, el sallıyor sana. İşte orada, hemen önünde gizleyen bütün sırları, tülden bir esinti ardında. Bakmayı, görmeyi bilmek ne kadar zor…

İşte böyle; bilsek “var”lığa yakınlığı ve “ben” olsam, “sen” olsan putların ötesinde, ne dersin, bakabilir miyiz artık aynaya ve görebilir miyiz aynada yarattığımız putun ötesindeki varlığa ulaşmanın yolunu? Yoksa, şeytanın tırnakları arasında kalır mı ayna ve perde çekilir mi yine önümüze?

Ver elini, deneyelim bir olmayı ve tamamlanayım artık kendimle…

Birsen Şahin