Darp İzi!

Ey aklım!
Günahlarımdan arınmadan terk etme beni!

Ne çocukluğum, ne gençliğim, ne kadınlığım kaldı elimde. Bir baktım ardıma, hepsi bir bohça içine dürüm dürüm dürülmüş. Ne sen sor, ne ben söyleyeyim gerçeği. Yarı aç, yarı tok, tarla bayır ırgatlığım/gözyaşım sel oldu önümde. Boğuldum kendi derdimde.

Hangi anadır o, kuzusunun başını okşayan? Ya hangi babadır önünde yol açan? Hiç kapımı çalmadı sevginin yüzü… Kardeş desen sürüsüne bereket/her biri kendine yaban.

Telli duvaklı gelinim düşlerimde; öyle ya, o bile yansımadı kağıda. Bir anı bile yok elimde. Acımasız bir saattir zaman. Kendi kendine gelin-güvey olmuş da, beni kaybetmiş ellerinden. Neredeyim ben?

İşte kan ellerimde! Kimin kanı? Bana sunulan ekmeğimdi, yularımı ellerinde tutan. Yirmi yıl, dile kolay tam yirmi yıl sürdü elinde ırgatlığım. Kâh tarlaydım sürülen, kâh uşaktım hizmetini gören…Şimdi sonu geldi işte ve ödendi bedel. Artık tak! dedi canıma ve saldım bütün tırnaklarımı üstüne. Yirmi koca yılın darp izidir benden sana hatıra kalan! Çıkma artık yoluma, isyan zilleri çalıyor tenimin, girme yatağıma, yılandır yatağımda bıraktığın zaman.

Bir tek aklım kaldı şimdi geriye, günahlarıma dolanan.

Birsen Şahin

10 Kasım 2007