Kabuğuna Sığmayan Yazarlar

Özenir insan yaşamaya/kargaların ve martıların kanat çırpışlarında gözlenir hedef -karga bile güzel midir kanat çırptıkça? Rengarenk dönen kanatlar gözümü mü boyuyor yoksa? Bir aldanış mı gördüklerim, yoksa görmek mi bir yanılsama? -Nedir ak ve kara?

Güzel...Güzellik! Bir bakıyorsun çığırından çıkmış, ağız burun kaymış dillerde, kimse kimsenin dediğinin yakınında yok!..Oturmuş bir masada mürekkep kokanlar sırt sırta, parmaklarından harf damlatanların düellosu var ağızların her açılışında/güzellik mi sunar parmaklar ya da akıl, bu kadar büyük bir savaş varsa aralarında? Biri diğerine caka satar, bıyık altından ve göz ucundan ve parmaklardan dökülür harfler VUR! VUR! VUR!..

Ne çok batıp çıkmış tepsi ve mumlar ve yabancılaşmış birbirini besleyenler/vuruşturuyorlar dillerini, cenge çıkmış bütün gözler, hepsi bir diğerine sağır.

Oysa bir söz söyleme sanatı vardı eski zamanda, az sözle çok şey anlatma derdindeydi hokka ve divit sahipleri bugünkü savaşçılara inat/ tarihten kıs kıs gülmekteler şimdiki cengaverlere .

Bir canavar dadanmış dostlarıma, yemiş kemirmiş içlerinde ne varsa, posa olarak da tenlerini bırakmış bana.

Beni ıskaladı mı? Yoksa?..

Birsen Şahin

23 Ağustos 2007