Her Düş Kendine Mahkûm

Bir su damlası yüreğin, akamayan; aksa kendi korkar tınısından. Korkusunun gölgesinde kalınca su çıkar mı hiç kuyudan? Ne bir ses, ne bir nefes verir çırpınışları, kendine döner çığlıkları. Oysa bir kırsa zincirini ve teslim olsa parmaklara, kimbilir belki de yol bulur kıvrıla kıvrıla akan bir nehir gibi yatağında.

Gömüldün kuyuna her biri perdelenmiş düşler/her düş kendine mahkum; ne sandın ya?.. Farklı mı kuyular ve elindeki kılıç benim dilimden? Al dilim senin olsun, nasıl olsa kanat takamaz sana. Ve, tırtıl kendi düşer kuyuya…

Durma! Aç kanatlarını! Bak, kuyu kalmadı sırtında/ben ayna olsam sana, kuyu dediğin bir maskedir aslında. Her maske değil midir ki hesaplaşma?..

Birsen Şahin

01 Nisan 2007