Bir Ses!..

Kendimi çağırıyorum derin sulardan/duymuyor ki kulağım, ne tenim. Öyle kaybolmuş ki karabasanında, sanki ölmüş gerçeğim.

Yabancıyım ben; ne şehir, ne sular, ne bu insanlar aşina. Kaybolmuş olmalıyım; kendimi çağırıyorum, duymuyor şehir. Nasıl ulaşacağım ben kendime? Bunca kalabalık arasında duyulur mu sesim? Çarparsa duvarlara ve kentlere, döner mi bana? Yoksa kaybolup gider mi su sesinde ve taş mı olur çarpınca duvarlara? Öyle kalabalık ki cehennemim, her biri diğerini yemekte sözlerin.

Direnmeliyim sağırlığa, duyurmalıyım sesimi ve dinletmeliyim gözyaşımı bu şehrin aynalarına; o aynalar ki bir yansıma yalnızca, görmek istediğini görür, yoktur can içinde.

Can!.. Olsaydı; kıymazdı nice geleceğe…

Birsen Şahin

30 Mart 2007