Oyuncak

Yüzüne baktıkça geceyi görürüm/ne yıldız, ne ay var gökte. Bu senin yüzün mü? Yoksa bir karabasan mı beni kovalayan? Kaçmadım ki ben köşe bucak oynaşalım.

Oyuncaktır her doğan yatağa/ben senin oyuncağın…Oynadın ya yıllarca; yaşatmadın mı kendini oyuncakta can katıp ona?

Geçmiş zamanda bir oyuncaktı güldüğün/yıllar sonra karabasanın. Hiç aklına gelmedi, her gün senden öte yol almasını beklediğin dölün ötelere konacaktı bir gün. Oyuncağını kaybedişine mi bu yangın, yoksa oyuncak kendi oyunlarına daldığı için mi karaların? Sen değil miydin saçını süpürge eden, oyuncağın ağlamasın diye? Oyuncak senin geleceğindi, dünyaya kazık çakma biçimindi; her ölümlü yürür aynı yolda…Ama hep unutur oyuncağın kendinden öte yol aldığını ve git gide ıradığını sahibinden.

Sen de unut beni!


Birsen Şahin
28 Mart 2007