Kendime Konuşmalar 57

Kor yakınca yüreğimi taa ortasından, şehrin ıssızlığına bir daha mahkum olurum, duvarlar üzerime üzerime gelir ben kovuğuma çekildikçe ve daha bir kimsesizleşir şehir, baktığım her yüzde seni görürüm...

Duvarlara bakarım yüzündeki her bir çizginin derinliğini ararcasına/duvar sırıtır bana...kim kaybetmiş ki, ben bulayım aşkı bir badana beyazında?.. ne soğuktur o beyaz ki, dondurur yüzümdeki yakarışı, iki yaşam arası bir nefeste!

Ölümün yüzü ne renk olur? O da beyaz değil mi aslında?.. desene ben hep kendime kanmışım, bütün hayallerimin peşinde. Bak, beyazın asaleti kelepçem oldu, sürüklüyor beni çaresizliğe.

Bir kağıt parçasında yüzün, zaman puslu gecelere gebe...

Bir daha kanatlanır mı kuşum yeni heyecanlara/ne kaldıysa benden geriye?..