Kendime Konuşmalar 35

Bir ses ver, duyayım bütün azınlıkları ve kaybolayım bir bütünün içinde, sarhoş olsun bütün çocuklarım.

Mest olurum divanına durduğumda/Ah! Bir bilseler, geride bıraktıklarının ancak kendi aymazlıkları olduğunu, boşu boşuna keserler miydi başlarını? Kaçıracak bir şey yok aslında, öyle zannedilir, birkaç adım gidilir sadece; ama, önünde sonunda gerçek yapışır yakalarına…

Boynunuz eğri kalır geldiğim yere vardığınızda, orada ne sen varsın, ne ben/hepsi ben, hepsi biz aslında. Ama zordur ya bugünden görmek/yine de bir avuç umut taşısam size, geri çevirmeseniz kırık dökük de olsa ulaştırdıklarımı ve ben bütün tüylerimi dağıtsam yeryüzüne.

Bir gün gelir inersiniz çıktığınız merdivenleri bir bir…Kah tökezlersiniz yarı yolda, kah bir yerlerinizi kırarsınız. Oysa kırıp dökmeden kolunuzu kanadınızı geldiğiniz yere, toprağa dönmeyi başarsanız ya!

Elleriniz kan toplamak, dudaklarınız çürümek zorunda mı sanki?

Gün gelecek silinecek bütün yazılar, yok olacak bütün değerler, bir bakacaksın bir sen kalmışsın geriye, bir de ben ve hepsi “biz”miş aslında…

Birsen Şahin