Kendime Konuşmalar 5
Bir gölge bile takip etmedikten sonra ne kaldı geriye/ben bile vazgeçmişken benden?
Susmalar sanaymış/naz ve aşık!..
Şimdi susmama bile gerek yok; ne sen varsın artık, ne susmalar, ne nazımın geçeceği bir nefes. Böyle bir şey işte kimsesizlik; ses yok, susmalar yok, düş yok; gözlerin olsa bile bakan yok. Bir kuyuya düşmüşcesine karanlık dünyam; ne bir damla su, ne bir lokma ekmek!
Bu kadar mı her şeydin bana?..Bu kadar mı seninle varolmuşum ben/ve sensizlikte bir kaybolmuş deli?..
Etiketler: şiirsel düzyazı
0 Comments:
Yorum Gönder
<< Home