Kendime Konuşmalar 1

Şu saçı başı boyalı kadın mıyım ben? Efil efil ve salına salına dolaşan hayatın rüzgarında? Yoksa dünya örtüsünü çektiğinde üzerine, bir başına kalmış, kimsesiz ezik bir kedi yavrusu mu gizlenen? Bir el arasam/herkes kayıp –sesim kendime çarpar gecenin ayazında…

Cenin yatağında huzur sardı tenimi geçmiş zaman göklerinde. Ne gam vardı, ne tasa/oluşumu derleyene yüklemiştim yaşamı/büyük yalan!..Öyle bir yalan ki yaşam, daha güne çıkmadan başlar gölge oyunları. Gözleri görmeden ve sadece kanla beslenen bir et parçasıyken kandırırsın kendini güvenli duvarlarda. Ah! Bir atmaya gör o çığlığı/her bir vampir çevrende “hoş geldin” nidalarında, dudaklarında kan! O vampirlerin elinde oyuncaksındır artık/yalan dolan, riya örter tenini.

Zaman yürüdükçe ağırlaşır yüküm ama kendimi kandırmaya başladıkça bir parçası olmuşumdur artık masalın. Sanki durak mı var ki ineyim?

Çektim kılıcımı/savaşacak düşman yok! Ben içindeyim düşmanın…

Birsen Şahin

15 Nisan 2007