Dokunamıyorum!

Kaçıyor şehir kendi gerçeğinden, kapanıyor gece üstüne. Sus yola koyuluyor ayın yüzünde…İnce bir gülümseme sarar şehri/ses vermez ayakizleri…Belki bir aşık iç çeker ayın gölgesinde/ya da bir kadın ağlar şehrin örtüsünde.

Ne hancı görür, ne yolcu gözyaşımı/içimde bir nehir çağlar; bir ay, bir ben bilirim.

Ay saçlarıma düşüyor, uçuşuyor tellerimde ateşböcekleri/görsem!..sarılmış yalnızlığına yağmur/kabuğunda ceviz gibi…Bir yağmur, bir ben…

Uyuyan şehir ellerimin arasında kayboluyor…dokunamıyorum!

Birsen Şahin
08 Nisan 2007