Bahçe

Bir serçe kondu bahçeme

Ağladı bir gülün dikenine

Sanki gül de ağlamaz mı kendine?

Bir serçe ağladı, bir gül ağladı

Oluk oluk aktı yaşları ve kavuştu toprağa

Serçe havalanmak istedi, gül bırakmadı

Alışmıştı bülbül gibi kanatmaya ve kendi derdine ortak kılmaya

Serçe bu, bülbüle benzer mi?

Canhıraş uğraştı uçmaya...

Oysa bir kedinin pençesi oldu onun da sonu

Gül olmasa da...

Ne bülbül ağladı, ne serçe, ne gül bir daha.

Bahçem boyun büktü ve kendine ağladı döne döne, bir daha, bir daha...

Birsen Şahin

18 Aralık 2010