T A Ş

Yolda yürürken ayağınıza takılır da, dikkat etmezseniz eğer, sendeletir sizi hani, ya da hatta düşürür, iyice kendi halinize dalmış yürümekteyseniz. Nerelerden yuvarlanıp da gelmiştir kim bilir oraya. Bir kayadan mı kopartılıp da gelmiştir sürüklene sürüklene, yoksa dinamitlenip de, inşaatçılıkta kullanılmak üzere, bir kamyonla nakledilme esnasında mı düşmüştür de, takılmışsınızdır ona? Bilinmez mi ki! Taştır işte. Ne canı vardır sizin benim gibi, ne de duyguları vardır. Anlatamaz size kendi derdini, lal keser dünyası.

Kim bilir buraya düşmeseydi, belki de yaptırmakta olduğunuz evinizin temelinde veya herhangi bir yerinde olacaktı ileriye doğru bir gün. Ya da, belli mi olur, belki de bir başkasının bahçesinde, bir köşede, taşlardan bir çiçek tarhı yapılacaktı da süs olarak gözlere ziyafet çekecekti. Bilinmez ki işte.

Benim ayağıma takılsaydı eğer, alır onu bahçe düzenlememde kullanırdım büyük bir ihtimalle. Bahçem meyilli olduğundan ve onu o haliyle çimlendirmek göz zevkimi bozacağından, büyük bir olasılıkla, bu taşın yanına başka taşlar da edinir ve sıralardım onları bir ip gibi bahçemde boydan boya, toprağı tutsun da toprak kaymasına engel olsun, diye. Hatta belki de minicik bir havuzcuk yapardım, hani süs olanlardan da, onun içine koyardım bu taşı ve yanına birkaç arkadaşını; ne güzel dururdu kim bilir. Hele bir de gece çökünce, minicik kavanozların içine koyacağım küçücük mumlarla aydınlatsaydım oraları şöyle loş mum ışığıyla, ne de keyifli olurdu bakmak bu güzelliğe.

Ya da belki de, bahçemde daracık bir patika yapardım taşlardan da, bunu da onların yanına koyardım. Hem işe yarardı böylece, yağmurlu havalarda balçık olmazdı bahçemde, hem de daracık bir patika çok şık dururdu bahçemde. Etrafına da akşam sefaları dikerdim hatta mor ve pembe renkli olanlardan. Kim bilir, belki de sevdalanırdı taş ve çiçek birbirine de bana da ilham verirdi, daha çok seveyim diye doğayı.

İşte, taş deyip geçmemeli insan; yoksa başına ne taşlar yağar? Belli mi olur?

Birsen Şahin
01/02/2006