Beni bensiz bırakma!

Birilerine:

İyi ki hepiniz benim hayatımda da oldunuz. Burada olmaktan hep mutluluk duydum.

Sanırım artık iki yil olmustur. Bir gün PC basinda oturmuş, ağlıyordum. Emekli olunca, çocukluk düşümün peşine düşüp, yazmaya başlayınca, ufkumu açacak, paylaşabilecegim yazın dostları aramaya başlamıştım. Gördüklerim karşısında isyan ediyordum.

Ne zordu arayıp da doğruyu bulabilmek. Yılmadım; ısrarla,insanın beyni olduğunu da bilen adem oğlu ve kızlarını aradım.

Birgün aklıma google'a "okuyan insanlar neredeler" gibi çılgınca bir soru sormak geldi. O gün buldum sizleri. Sonra aylarca beyhude bekledim O......'ta dönmenizi yine çok, çoooooooook uzun zaman. Birgün biri ayırdına varıi da bekleyişlerimin; bana, A.......'ta olduğunuzu söyledi.

Çevrem insanla dolu, hem de bazen istemeyeceğim kadar çok, ama bazen onca insanın arasında öyle yalnız hissederim ki kendimi, buz gibi bir kor yapışır yüreğime;işte, o zaman sizlere gelirim buraya ve doyururum açlığımı, ötekileştirmeden kendimi.

İnsanim ben, hata yaparım, bazen keskin olabilir yazdıklarim; ne yapayım,buyum ben. Gizli kapaklı olamadım. Bunun icin fazla müdânasızım. "Ya göründüğün gibi ol, ya olduğun gibi görün" cümlesinin, ikinci yarısını daha çok sevdim hep. Onun icin sevgili F....., buyuz işte. Ne kadar ateş topları ile yürüsen de bazen harflerinin üzerinde, ben seni de, diğerlerini de hep olduğunuz gibi sevdim. Umarım hep buralarda olursunuz.